Galop Łaciak, galop!!

Coś się ten oklep do mnie przykleił, pojechałyśmy do Burków na teren, „samotrzeć”, ale ja odpadłam w przedbiegach – wyrok:  parcours…

No jak tak, to oklep, nie będę męczyła tego hucuła, pomęczę siebie.

No… pot płynął, nie powiem, tyłek bolał… nie powiem,  a Łaciak szczęśliwy… gdzie tam będzie galopował, jak baba się miota po jego grzbiecie,  mało skurczu łydek nie dostanie.

I tu dla wszystkich, którzy boją się galopu, a bez siodła to niczym diabeł święconej wody (się boją), słowa otuchy: Ludzie, w galopie jest naprawdę łatwiej niż w kłusie. Kłus jest technicznie najtrudniejszy.

Dobra, pogalopowałam chwilę, to może do kłusa? KŁĄB…jest tam gdzie nie trzeba… jak radzą sobie z tym faceci - nie mam pojęcia, może coś straciłam… albo oni stracili. Mam nawet taką teorię, że Indianie wyginęli nie z powodu inwazji białych, tylko przez jazdę na oklep… potem już nie miał kto płodzić dzieci.

Właściwie powinnam zapytać jednego Leszka i jednego Jacka, którzy mogą być ciekawym materiałem badawczym. Gdzieś około 2000 roku na zawodach skoków przez przeszkody w Siewierzu szli łeb w łeb do wysokości 160!! BEZ siodeł. Nagrodą był rower górski z siodełkiem!!! Chwilami ich twarze wykrzywiał ból… krew, co prawda, nie płynęła… chyba… bo bałam się patrzeć… Ciekawe, co u nich słychać od tamtego czasu… a krew to nie z twarzy, twarzami na koniach nie siedzieli!

PS. Po jeździe na Łaciaku dowiedziałam się, że trzeba było podać PIN: Galop Łaciak, galop!!