Jaki pan taki koń

Piłsudski na Kasztance, Poniatowski (Józef) ramię w ramię z Markiem Aureliuszem (konie z jednego miotu mieli), 

Aleksander Wielki na Bucefale, Lord Farquaad na dużym konisku.
                                           Lord na koniu

Koń Kaliguli, o wdzięcznym imieniu Incitatus (Chyży), został mianowany senatorem, wielu wytykało mu hiszpańskie pochodzenie (jak u nas- pochodzenie najważniejsze- bo koniem to można być;-) oraz fakt, że pierwotnie nazywał się Porcellus (Prosiaczek). Nobliwym prawodawcom sen z powiek spędzał widok złotego żłobu Prosiaczka, uprzęży wysadzanej drogimi kamieniami oraz 18 służących usługujących dzielnemu senatorowi. Cesarz mało przejmował się uwagami na temat wyboistej drogi politycznej jaką wyznaczył swemu ulubionemu wierzchowcowi.

 Historycy spierają się jak duży wpływ miał Prosiaczek na politykę Cesarstwa Rzymskiego. Każdy ma takich senatorów na jakich zasłuży ( u nas się ich wybiera? Serio? Jeszcze nadal? JOWy jakieś są- a może już mianowanie?)

Po prostu facet na koniu wygląda godniej, nawet, jeśli Kasztanka była niewysoką (ok. 150 cm w kłębie) klaczą, która nerwowo reagowała na ogień artyleryjski. Odznaczała się przywiązaniem do Piłsudskiego i tylko jego uznawała. Nie została nauczona specjalnych chodów. Właściwie szacun dla Naczelnika - że nie zabiegał o ogromne konisko, które byłoby godnym dla niego „przedłużeniem” ego.

Co innego u tego Farquaada- ten musiał sobie ego nadbudować w sztuczny sposób. Teraz kupiłby sobie przewaliste Volvo ( Lexusa lub Porshe byle wielkie bydle było).

A co, jeśli ani koń, ani auto, a ego małe? Drabinka  zostaje i sznurek… żeby się powiesić??? nieeeee - sznurek chętnych w roli podnóżka… i każdy z wizją fotela senackiego albo jakiegoś też fajnego.